ادبیات بیداری یکی از گونه‌های مطرح ادبیات است که به‌دلیل شرایط سیاسی خاص کشورهای خاورمیانه در دوران معاصر، وضعیت ویژه‌ای پیدا کرده است. دو کشور ایران و فلسطین از جمله کشورهای بارز در زمینۀ بیداری اسلامی ...
بیشتر
ادبیات بیداری یکی از گونه‌های مطرح ادبیات است که به‌دلیل شرایط سیاسی خاص کشورهای خاورمیانه در دوران معاصر، وضعیت ویژه‌ای پیدا کرده است. دو کشور ایران و فلسطین از جمله کشورهای بارز در زمینۀ بیداری اسلامی و مقاومت هستند. دو تن از چهره‌های برجسته این نوع ادبی، سمیح صباغ (1947-1992م) و قیصر امین‌پور (1338- 1386ش) هستند که به دلیل مقاربت زمانی حیات سیاسی و اجتماعی خود دارای بن‌مایه‌ها و مضامین ادبی مشترکی هستند. هشت سال دفاع مقدس در ایران و مبارزۀ ملت فلسطین در برابر اشغالگران اسرائیلی و خائنان داخلی، زمینه‌ای غنی و پربار را در پرداختن به مضامین بیداری اسلامی و مقاومت، پیش روی این دو شاعر قرار داده است (مسئله). پژوهش حاضر، با تکیه بر روش توصیفی- تحلیلی و مکتب ادبیات تطبیقی آمریکا صورت گرفته است (روش). و در پایان مشخص گردید: اشعار دو شاعر، به دنبال ایجاد یک انقلاب علیه بیدادگران زمان است که در این زمینه مقاربت و نزدیکی زیادی به یکدیگر دارند، اما سخن در باب آزادی و بیداری در اشعار صباغ برخلاف امین‌پور، به دلیل طولانی شدن مسئلۀ فلسطین بیشتر است. زبان شعری آنها به دلیل ماهیت بیدارگری و اصلاح‌طلبی، ساده و روان و گاه نمادین است. امین‌پور برخلاف صباغ از زبان حماسی و شخصیت‌های دینی و تاریخی بهره برده است (یافته‌ها).
